در هر یک از زبانهای دنیا زوایای جالب و ریزه کاریهایی ویژه ای دیده می شود که آن زبان را از دیگر زبانها متمایز می سازد. و این مورد، د ر زبان عربی بیشتر از دیگر زبانها یافت می شود.

همه می دانیم یکی از نشانه های کلام فصیح آن است که در حین کوتاه و مختصر بودن، مقصود خود را به طور کامل ادا کند.

برای مثال این جملات را در دو زبان فارسی و عربی مقایسه کنید:

-در فارسی 

فلانی گفت:

(بسم الله الرحمن الر حیم)

-درعربی

(بَسمَلَ فلانٌ)

 

-در فارسی

فلانی گفت:

(لا إله إلا الله)

 

-درعربی

(هَلَّلَ فلانٌ)

 

-در فارسی

فلانی گفت:

(سبحان الله)

-درعربی

(سَبّحَ فلانٌ)

 

-در فارسی

فلانی گفت:

(الله أکبر)

-درعربی

(کَبَّرَ فلانٌ)

 

-در فارسی

فلانی گفت:

(إنّا لله و إنّا إلیه راجعون)

-درعربی

(إستَرجَع فلانٌ)

 

-در فارسی

فلانی گفت:

(لا حول و لا قوّة إلا بالله)

-درعربی

(حَوقَلَ فلانٌ)

این ویژگی را تنها در زبان عربی می توان یافت و به چنین افعالی (افعال منحوت) گفته می شود..

 

 

نوشته شده در شنبه 96/9/18ساعت 1:5 صبح توسط محمد ظهراوی نظرات ( ) |